- AMASIS II
- AMASIS IIex gregario milite, Aprie ut Herodot. Pardamide, ut Athen. l. 15. Rege occisô, Rex Aegypti celebris. Turbatis enim Babyloniorum, sub quorum fide a Nabuchodonosori rempore Aegypti Reges fuerant, rebus et inclinatâ corum fortunâ, Aegyptus reflorescere, libertatem et commercia recuperare, ac Regnum instaurari coepit. Syria quidem numquam recuperata; sed Cyprum obtinuit tributariam Amasis, Herodot. l. 2. fin. primus mortalium, Idem l. 1. c. 181. adversus Arabas bellum gessir, praesentibus Diis, Polyaen. l. 7. c. 13. Φιλέλλην ut erat, iis Naucratim in emporium concessit: cum regnâsset ann. 44. per quos nihil expertus est calamitatis, Herodot. l. 3. c. 14. obiit sub adventum Cambysis (ob negatam sibi filiam irati) in Aegyptum, annô 3. Olymp. 63. annô Nabon. 223. Diodor. Sic. illi attribuit annos 55. Sub eo Aegyptum maxime floruisse, tuncque urbes habitatas esse 20000. idem Herodot. l. cit. c. 177. tradit. Legislator Diodoro dicitur, habuitque succeslorem, Psammetichum II. filium Regum Aegypti postremum, quô victô a Cambyse, Aegyptus Monarchiis, Persicae primum, inde Graecae, postmodum romanae, accessit. Hodie, post Saracenos, Turcis subest. Ceterum eius tumulus fuit una Pyram idum. Lucan. l. 9. v. 155.Non mihi Pyramidum tumulis avulsus AmasisAtque alii reges, Nilô torrente natabunt?Egregiô commentô Simulacri ex pelvi facti vilipendium sui subditis retudit. Herodot. l. 2. Euseb. Chron. Diodor. Sic l. 1. c. 95. Legern condidit, ut unusquisque quotannis apud praesidem rationem vitae suae redderet, demonstraretque unde viveret, aut quô quaestu substenataretur, qui hoc non faceret, morte afficeretur. Quam legem Solon ab Aegyptiis transtulit ad Athenienses. Plut. in Symposio. Quum ab amicis carperetur, quod ubi a somno mane in multum diem rerum administrationi vacâsset, reliquum vero temporis lusu, risu, et cute curandâ traduceret, respondit, ut refert Herodot. l. 2. Τὰ τόξα οἱ κεκτη μένοι, ἐπεαν` μὲν δέωνται χρῆςθαι, ενταννύουϚι; ἐπεαν` δὲ χρήσωνται, ἐκλύουϚι. Εἰ γὰρ δὴ τὸν πάντα χρόνον εντεταμένα εἴη, ενραγάη ἄν, ὥςτε ἐς τὲ δέον ουκ ὰν ἔχοιεν αὐτοῖϚι χρῆςθαι: οὕτω δὴ καὶ ἀνθρώπου κατάςταϚις, etc. Hunc Aelianus numerat inter eos, qui potationibus celebres fuêre, Var. Hist. l. 2. c. 41. Exstat hodie una eius epistola elegantissima ad Polycratem, de expetenda fortuna non usquequaque secundâ, sed laboribus et molestiis remperatâ, in qua scribit Amasis: Ονδένα τῷ λόγω ῏οιδα ἀκούϚας, ὅςτις ἐς τέλος οὐ κακῶς ἐτελεύτηϚε πρόῥῥιζος ευτυχέων τὰ πάντα. Plura de eodem vide apud Herodotum, Item voce Caricum. Amasis, peditum Darii dux, contra Cyrenenses missus. Herodot. l. 4.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.